Abondance, cash of kaas?
Al sinds de 11e eeuw, leggen kazen de bewoners van de Abondance vallei geen windeieren. De monniken van de Abondance abdij hadden een neus voor zaken en creëerden hoge alpenweiden waarop de boeren hun koeien in de zomer lustig lieten grazen. Belastingen innen deden de monniken, je raadt het al, in de vorm van kaas.
Slim gezien, want de bergkruiden die de koeien eten geven de kaas een extra speciale smaak. En dat lekkernij blijft ook niet onopgemerkt bij de adel. Een stuk Abondance kaas mag niet meer ontbreken op een adellijk banket. Na verloop van tijd wordt de kaas zelfs zo bekend dat hij als betaalmiddel gebruikt kan worden.
Je herkent de kaas steevast aan de inkeping in de korst. De twee puntige tipjes lijken wel een eerbetoon te brengen aan de Abondance koeien die je in de zomer makkelijk kan opzoeken in de bergen. Je loopt gewoon het geluid van de klingende bellen of de geur van verse koeienvla achterna.
Of je ook nu nog kan betalen met het plakje Abondance kaas tussen je broodje is niet zeker, maar wel het proberen waard!
De legende van Tomme de Savoie
Voor de oorsprong van Tomme kaas zakken we af naar La Giettaz, een dorpje op een steenworp van de Mont Blanc. Daar woonden heel lang geleden feeën die zich maar al te graag tegoed deden aan de verse melk die de boeren elke dag van hun koeien kregen. In ruil daarvoor leerden ze de bergbewoners hoe ze Tomme kaas konden maken.
Zo leven de bergbewoners en de feeën jarenlang in harmonie. De boeren melken de koeien en bereiden heerlijke Tomme kaas volgens de kneepjes van het vak, en de feeën vliegen vrolijk door de schoorstenen om melk te komen slurpen uit hun kleine feeën-kommetjes.
Woedend waren ze! Laaiend! Ze pakten heel hun hebben en houden en verlieten het dorp zonder waarschuwing. Ze hadden de bergbewoners nog zoveel te leren, maar door de ondankbaarheid is het daar nooit van gekomen. Misschien komen ze op een dag toch terug om hun andere culinaire geheimen door te geven? Een kommetje verse Alpenmelk aan het vensterraam kan alvast geen kwaad. 😉
